DWANAŚCIE PRZYKAZAŃ LOGOPEDYCZNYCH
1. Narządy mowy dziecka kształtują się i zaczynają funkcjonować już w życiu płodowym. Są one ogromnie wrażliwe na wszystkie bodźce fizyczne i chemiczne, zarówno sprzyjające jak i szkodliwe.
2. Mowa otoczenia powinna być poprawna. Do dziecka trzeba mówić wolno, dokładnie i wyraźnie. Trzeba koniecznie zaniechać sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.
3. Dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Na początku jest to uśmiech, ruch rączki, przegięcie ciałka. Kolejno następują reakcje głosowe. Gdy ich brak, trzeba koniecznie zbadać słuch dziecka, gdyż może być osłabiony.
4. Absolutnie nie wolno krępować dziecka w reagowaniu na aktywność otoczenia.
5. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczep warg, dziąseł, podniebienia, zniekształcenia w układzie szczęk, uzębienia itp.) należy bezwzględnie pójść z nim do lekarza specjalisty.
6. Dziecko leworęczne należy otoczyć specjalną opieką. Nie wolno zmuszać go do posługiwania się prawą ręką w okresie kształtowania się mowy, gdyż mogą nastąpić zaburzenia w rozwoju mowy.
7. Kiedy dziecko zaczyna samo coraz więcej mówić, nie wolno tej skłonności gasić obojętnością, bo wówczas dziecko zamyka się w sobie, staje się nieufne.
8. Nie należy hamować żywiołowego pędu do mowy, trzeba wykorzystać ogromny ładunek uczuciowy, jaki dziecko wkłada w mowę.
9. Należy kontrolować, czy kształtowanie się mowy dziecka przebiega zgodnie z normą.
10. Nie wolno przeszkadzać dziecku przez ciągłe poprawianie i zmuszanie do poprawnego powtarzania.
11. Dziecko trzyletnie chce rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań, chętnie opowiada. Nie wolno lekceważyć tych faktów, należy wspomóc je w wyrażaniu myśli i uczuć i wysławianiu się.
12. Jeśli nie udało się zapobiec powstaniu defektów mowy, nie wolno „opuszczać rąk”. Coraz liczniejsze poradnie logopedyczne są w stanie pomóc dziecku, o ile rodzice i wychowawcy będą z nimi jak najściślej współpracować.
(wskazówki dotyczące prawidłowego rozwoju mowy profesora Leona Kaczmarka)
1. Narządy mowy dziecka kształtują się i zaczynają funkcjonować już w życiu płodowym. Są one ogromnie wrażliwe na wszystkie bodźce fizyczne i chemiczne, zarówno sprzyjające jak i szkodliwe.
2. Mowa otoczenia powinna być poprawna. Do dziecka trzeba mówić wolno, dokładnie i wyraźnie. Trzeba koniecznie zaniechać sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.
3. Dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Na początku jest to uśmiech, ruch rączki, przegięcie ciałka. Kolejno następują reakcje głosowe. Gdy ich brak, trzeba koniecznie zbadać słuch dziecka, gdyż może być osłabiony.
4. Absolutnie nie wolno krępować dziecka w reagowaniu na aktywność otoczenia.
5. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczep warg, dziąseł, podniebienia, zniekształcenia w układzie szczęk, uzębienia itp.) należy bezwzględnie pójść z nim do lekarza specjalisty.
6. Dziecko leworęczne należy otoczyć specjalną opieką. Nie wolno zmuszać go do posługiwania się prawą ręką w okresie kształtowania się mowy, gdyż mogą nastąpić zaburzenia w rozwoju mowy.
7. Kiedy dziecko zaczyna samo coraz więcej mówić, nie wolno tej skłonności gasić obojętnością, bo wówczas dziecko zamyka się w sobie, staje się nieufne.
8. Nie należy hamować żywiołowego pędu do mowy, trzeba wykorzystać ogromny ładunek uczuciowy, jaki dziecko wkłada w mowę.
9. Należy kontrolować, czy kształtowanie się mowy dziecka przebiega zgodnie z normą.
10. Nie wolno przeszkadzać dziecku przez ciągłe poprawianie i zmuszanie do poprawnego powtarzania.
11. Dziecko trzyletnie chce rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań, chętnie opowiada. Nie wolno lekceważyć tych faktów, należy wspomóc je w wyrażaniu myśli i uczuć i wysławianiu się.
12. Jeśli nie udało się zapobiec powstaniu defektów mowy, nie wolno „opuszczać rąk”. Coraz liczniejsze poradnie logopedyczne są w stanie pomóc dziecku, o ile rodzice i wychowawcy będą z nimi jak najściślej współpracować.
(wskazówki dotyczące prawidłowego rozwoju mowy profesora Leona Kaczmarka)